0 Şimdi burada durmuş kendime bir daha kimseye değer vermemek üzere telkinlerde bulunuyorum. Bunu kırık bir kalp, incinmiş bir ruhla ve bir daha kimseye güvenemeyecek olmanın üzüntüsüyle yapıyorum. Bunu bana nefret ettiklerim yapamadı, bunu bana beni sevmeyenler yapamadı. Kahrolası; en sevdiklerim, bunu bana hep en sevdiklerim yaptı, en çok sevdiklerim..
Ama bir süre sonra insanlar pekte umrumda olmuyor. Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun. Kimin ne düşündüğünü, kimin ne yaptığı umursamıyorsun. Herkes ne diyecek diyerek yaşamıyorsun, herkesten ne gördüm ki? bu herkes dedikleri şey beni üzmekten hayatımı manasız hale sokmaktan başka ne yaptı? Her boku yiyip sonra bide utanmadan 'E...neden sinirli' diye soruyorlar. şiddete meyalim hep bu boktan insanlar yüzünden. ciğeri beş para etmez önemsiz insaları hayatımın merkezine koyarak önemli yaptığım için, ve bu insanları düzeltmeye çalışırken yorulduğum için sabrım kalmadı... Ama artık büyüdüm. Canımı yakan insanların peşinden koşardım. Artık koşmuyorum. Gitmeyi göze alabilen hiç kimse için kılımı kıpırdatmıyorum. Filmler duygulandırmıyor, insanlar üzemiyor, bencilleştim. Duygularımı kaybettim belki, kim bilir. Sabahları mutlu uyanıyorum. Geceleri huzurla uyuyorum. Pişman olduğum şeyler yaşamıştım. Artık pişmanlık nasıl bir şeydi hatırlamıyorum. Neden mi? Çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem, gitti. Çünkü benim yarım bıraktığımı, hep bi başkası tamamladı. Çünkü birine ne kadar çok değer verdiysem, o bana hep sırtını döndü. bu dünyada tek bir dilek hakkım olsa hiç birşey hissetmemeyi dilerdim diyordum ama buna gerek kalmadı sevdiklerim ve değer verdiklerim tüm hislerimin içine sıçtılar. ve hepimize geçmiş olsun. hissizleştim. İster istemez bir süre sonra hissetmemeye başlıyorsun mesela.. Ne olursa olsun düşmeyeceğini, kim olursa olsun seni düşüremeyeceğini anlıyorsun.. Katlanamam dediğin şeylere katlanıyorsun.. İnsanları ve söylediklerini o kadar çok umursamıyorsun ki bir süre sonra.. Tepki bile vermiyorsun.. Kimseye bel bağlamamayı öğreniyorsun.. Birileri ölse bile bir şey hissetmeyeceğini düşünüyorsun.. O çok sevdiğin, çok bağlandığın insanı birileri sahiplense de ağlamıyorsun, gitse de ağlamıyorsun..