13 Sonunda adına yalnızlık denen bir ülke kurdum kendime Acımdan duvarlar, gözyaşlarımdan yüksek kaleler inşa ettim Artık acıtmasınlar canımı diye en güçlü yanlarımı keşfettim. Affetim mi yapılanları? Asla Hepsini en doğru adrese havale ettim...
13 Bir kadının elini ne kadar sıkı tutarsanız tutun , onu ne kadar güldürürseniz güldürün , önemi yok . Kalbine dokunmayı bilmiyorsanız , ruhuna sahip olmanız mümkün değildir .
13 Kimin üzerine düşsek, kimi kendimizden çok düşünsek, önemsesek hep değiştiler... Hiç gitme diyenler kendileri gitti. Benden başkasını sevme diyenler yüzümüze bakmaz oldu. Kolum kanadım dediklerimiz çaldı gökyüzümüzü. Ama ben inanıyorum ki birilerinin maviliğini çalanların gökyüzünde bir daha kuşlar uçmaz. Uçmasın da zaten...
13 Daha yirmindesin, bu acılar bu sancılar fazla değil mi sana ruhum? Ah yarasına türkü tutturduğum, ah bir fotoğraf karesine bile sığdıramadığım, ah nur yüzlüm ah anne kokulum ah ah! Şimdi elinden tutmak isterdim de, biz birbirimizi anca ölüme götürürüz ruhum.
13 Söyleyeceklerim yüzünden pişman olmaktansa susmak daha iyi fikirdi o an. Zaten içine atmak hep cazip gelirdi bizlere. İçini tıka basa doldururken aslında kendisini yiyip bitirmek, insanoğlunun en tuhaf hobisiydi. Çünkü susmak bir erdemdi. Sessiz küfürler, içten ağlamalar, gözümüzün önünde kendimizi yok ederken susmak çok büyük bir erdemdi.
